دنیای آبی یک ماهی قرمز

   پریروز نیکتا داشت می‌گفت با این وضعی که همه رفتن/دارن می‌رن، احساس فومو می‌کنه؛ و به‌نظرم اون FOMOای که با فضای مجازی و دنیای دیجیتال به‌وجود اومده، در برابر این یکی فومو یه مقداری می‌تونه شوخی باشه و این یکی رو احتمالا آدمایی که توی خاورمیانه نباشن، نمی‌فهمنش. و این یکی توی دنیای واقعی داره اتفاق می‌افته. نه که اون فومو الکی باشه، ولی این یکی رو می‌شه لمسش کرد، از فاصله‌ی فیزیکی بسیاری که با خیلی از آدم‌ها هست، از حضور نداشتنشون در کنارمون توی واقعیت، و خیلی چیزای دیگه.   و دروغ چرا؟ منم یه وقتایی این نوع از فومو رو احساس می‌کنم، به‌مقدار خوبی. دنیای آبی یک ماهی قرمز...

   بغل به‌وقت ساعت ۱ شب روی پشت‌بوم در حال لرزیدن از سرما >>>>>>>عکس‌نوشت: «باد ما را با خود خواهد برد...»+ سرعت این روزای زندگی اذیتم می‌کنه. قبلا که زندگی آروم‌تر بوده، کیفیت بهره‌بردن از معاشرت‌هاش‌م فرق می‌کرده فکر کنم. احساس می‌کنم که تمایلم به همراهی با این سرعت فعلی اومده پایین و برای همین کارام رو به وقتی که باید برسن، نمی‌تونم برسونم لزوما و این خوب نیست. دوست داشتم می‌شد آروم‌تر زندگی کرد. دنیای آبی یک ماهی قرمز...

تقریبا این‌طوری‌ه که میزان استفاده‌م از گوشی، با میزان مزخرف بودن روزم، ارتباط مستقیم داره. و امروز هم از اون روزایی‌ه که زیاد از گوشیم استفاده کردم. دنیای آبی یک ماهی قرمز...